ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ (Β' μέρος)

....συνέχεια (εδώ το Α΄ μέρος)

  Οι Τούρκοι του χωριού μας προ του 1923 είχαν ετήσια παραγωγή καπνού μόλις 20 χιλιάδες οκάδες, αλλά έκαμαν το χωριό σιτοβολώνα όλης της περιφέρειας με την εντατική καλλιέργεια των σιτηρών. Οι πρόσφυγες του χωριού μας καταγίνονται και αυτοί με αφάνταστο ζήλο στην καλλιέργεια των σιτηρών, του καπνού και της πατάτας. Σήμερα το χωριό μας (σ.σ. εννοεί 1969) καλλιεργεί συνολικά 10 χιλιάδες δεκαδικά στρέμματα γης. Από αυτά τα 600 στρέμματα καλλιεργούνται με καπνό και αποδίδουν 50 περίπου χιλιάδες κιλά, 3500 στρέμματα καλλιεργούνται με σιτάρι και αποδίδουν 400-500 χιλιάδες κιλά,1500 στρέμματα καλλιεργούνται με πατάτα και αποδίδουν 1 εκατομμύριο κιλά, και τα υπόλοιπα 4000 περίπου στρέμματα καλλιεργούνται με καλαμπόκι, φασόλια και λαχανικά.

Οι Τούρκοι του χωριού μας ήσαν βουλγαρικής καταγωγής και είχαν τατάρικη φυσιογνωμία, ήσαν δηλαδή Βούλγαροι χριστιανοί που αλλαξοπίστησαν επί Τουρκοκρατίας. Αυτοί καταγίνονταν στην κτηνοτροφία με μανία.          
                                                                 
 Κάθε οικογένεια δική τους έτρεφε χωρίς δυσκολία 5 περίπου αγελάδες και βώδια, και επί πλέον το σύνολο των Τούρκων φύλαγε 12 χιλιάδες γιδοπρόβατα, έτσι δε είχαν οι Τούρκοι μας σημαντικό κτηνοτροφικό πλούτο. Σεν  αυτό τους βοηθούσε η κατοχή μεγάλων βοσκησίμων εκτάσεων. Τις εκτάσεις αυτές άδικα τις παραχώρησε η Γεωργική Υπηρεσία Δράμας στις γύρω μας κοινότητες Λευκογείων, Εξοχής, Δασωτού και Κάτω Νευροκοπίου κατά το 1928 σύμφωνα με τις αυθαίρετες εισηγήσεις του υπό τον Ξανθόπουλον συνεργείου χαράξεως των συνόρων μας με τις ως άνω κοινότητες. 

Ετσι συμβαίνει ή  μεν Κοινότης Χρυσοκεφάλου να έχη βοσκήσιμες και δασικές εκτάσεις 5 περίπου χιλιάδες στρέμματα, οί δε μικρότερες απ' αυτήν Κοινότητες Εξοχής και Δασωτού και οι κατά τι μεγαλύτερες απ' αυτήν Κοινότητες Λευκογείων και Κάτω Νευροκοπίου να έχουν η καθεμιά βοσκήσιμες εκτάσεις 50 ως 100 χιλιάδες στρέμματα! Αυτό το ονομάζουν οι κάτοικοι Χρσοκέφαλου Ξανθοπούλειον άγος, γιατί ο Ξανθόπουλος ο οποίος είχε σε κακό μάτι το χωριό μας ακούστηκε να λέγη κατά τον καθορισμό των διοικητικών ορίων μας το περίφημο θα κάψω τους Χρυσοκεφαλιώτες. Και πράγματι μας έκαψε, γιατί όχι μονάχα κουτσούρεψε τα σύνορά μας πρός όφελος όλων των γύρων μας Κοινοτήτων, μα και στην λίγη βόσκησιμη έκταση  που εύδοκησε να μας παραχωρήση στα Σαρακατσάνικα κατχώρησε επίτηδες μερικές εκτάσεις τάχα καλλιεργήσιμες, μόνο καί μόνο γιά νά αχρηστέψη τήν έκταση αυτή γιά τήν κτνοτροφία μας, ή οποία βρισκόταν σέ κακά χάλια. Κατά τό 1930 μαζί μέ τον αγροφύλακα τού χωριού Κωνσταντίνον  Ανδρεάδην και τον ιδιώτη Χαράλαμπον Ανδρεάδην ανεβήκαμε στά Σαρακατσάνικα όπου έκαμνε καταμετρήσεις τό νέο συνεργείο της διανομής τών χωραφιών, και παρακαλέσαμε τον Προϊστάμενο του συνεργείου να διαγράψη τα ψευτοχώραφα από τον χάρτη για να μην νεκρωθή η κτνοτροφία του χωριού, γιατί τα άχρηστα αυτά χωράφια περιώριζαν την κυκλοφορία των αγελάδων και των γιδοπροβάτων του χωριού μας στην μόνη βοσκήσιμη έκταση Σαρακάτσανικα - Γκαμήλα που μας απόμεινε κατόπιν της ιδιοτροπίας του Ξανθοπούλου. Ο κ. Προϊστάμενος μας υπέδειξε ότι το Κράτος δεν μπορεί να χάση την αξία των 300 καλλιεργησίμων στρεμμάτων της τοποθεσίας Σαρακατσάνικα, και επομένως παρουσιάζεται ανάγκη να μετατρέψωμε σε καλιεργήσιμα χωράφια τις βοσκήσιμες εκτάσεις της τοποθεσίας Σάρπολης, και να αφήσωμε τα Σαρακατσάνικα - Γκαμήλα για βοσκήσιμη έκταση. Το παραδεχθήκαμε και σώσαμε τότε την κτηνοτροφία του χωριού.

συνεχίζεται...

 Υ.Γ. Υπενθυμίζεται ότι τα στοιχεία είναι παρμένα από το βιβλίο του αείμνηστου συγχωριανού μας και δασκάλου ΜΙΛΤΙΑΔΗ Κ. ΝΥΜΦΟΠΟΥΛΟ "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΚΕΦΑΛΟΣ - ΔΡΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΟΥ"